شایع‌ترین زمان ابتلا به ناروایی طبیعی گفتار در کودکان زیر پنج‌سال است
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۸۶۸۸۹
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از قزوین؛ راحله جاتن، معاون توانبخشی بهزیستی استان قزوین در تشریح این خبر اظهار کرد: ناروایی طبیعی در کودکان زیر پنج‌سال بیشتر به علت نارسایی و ناکامل بودن رشد سیستم عصبی و عضلانی مهارت‌های گفتاری مورد نیاز آنان اتفاق می‌افتد که متاسفانه در بسیاری از مواقع با عارضه لکنت زبان اشتباه گرفته میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او با بیان اینکه بیشتر کودکان در این سنین از مشکل خود مطلع نبوده و مبتلا به هیچگونه ترس، تقلا و استرس هم نیستند، افزود: عمده‌ترین ویژگی گفتاری کودکان مبتلا به ناروایی طبیعی، پدیده تکرار است به طوری که این تکرار فقط در سطح کلمه یا بخش‌هایی از کلمه یا عبارت اتفاق می‌افتد.
جاتن گفت: ناروایی طبیعی در پسرها نسبت به دخترها شایع‌تر بوده و میزان و نوع آن نیز ممکن است هر روز نسبت به روز دیگر و همچنین در طول موقعیت‌های مختلف گفتاری، متفاوت و متغیر باشد اما زمان ابتلا به ناروایی طبیعی گفتار کودکان در سنین ۲ تا پنج‌سال است که با کمک متخصصان و مشاوران این مشکل رفع میشود.
این مسئول لکنت زبان را یک اختلال گفتاری دانست و ادامه داد: این مسئله به طور معمول با قفل، تکرار و مکث‌های نابه‌جا در ریتم سرعت و آهنگ گفتار اختلال ایجاد می‌کند و به سه‌دسته ناروایی طبیعی، خفیف تا متوسط و یا لکنت شدید تقسیم میشود.
معاون توانبخشی بهزیستی استان قزوین اظهارکرد: در ناروایی طبیعی، کودکان کوچک‌تر ممکن است مهارت‌های زبانی و گفتاری آنها به حد کافی رشد نکرده باشد و علایم مشابه بروز کند اما در لکنت خفیف تا متوسط علایم لکنت بروز کرده و سن مبتلایان بالای ۶سال بوده و کلمات را نیز به سختی ادا می‌کنند.
او افزود : همچنین در لکنت شدید، لکنت روی سبک زندگی فرد، اعتماد به نفس و تعاملات فرد تاثیر می‌گذارد که برای درمان می‌توان از گفتار درمانی و یا از روش‌های تسهیل‌گفتار یا ابزارهای الکترونیک نیز استفاده کرد.
جاتن یاد آور شد: در حال حاضر درمان قطعی که برای لکنت زبان وجود دارد در اکثر موارد اگر روند درمان پیگیری شود می‌توان شدت آن را کاهش داده و مشکل شخص را به حداقل رساند.
این مسئول ادامه داد: توانبخشی را به خانواده‌هایی که فرزندشان دارای لکنت زبان است توصیه می‌کنیم تا از تحقیر و سرزنش کودک خود به طور جدی خودداری کنند و والدین همچنین سعی نکنند وسط حرف کودک بپرند و یا حرف کودک را تمام کنند و از سریع صحبت کردن کودکان خودداری کرده و کودک را تشویق کنند به آرامی صحبت کند.
معاون توانبخشی بهزیستی استان قزوین، بهترین درمان لکنت زبان را گفتار درمانی دانست و یادآور شد: برای بهبود این مسئله هیچ درمان سریع و معجزه‌آسایی وجود ندارد و افراد، نیازمند زمان و تلاش بیشتر هستند.
46
کد خبر 1688889منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: استان قزوین لکنت زبان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۸۶۸۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ نکته مهم برای آرام کردن کودکی که عصبانی و پرخاشگر است
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از bright side، که کودکان در این سن توانایی ابراز ناراحتی خود را با کلمات ندارند و این به عهده والدین آنها است که به این موضوع رسیدگی کنند تا کودک احساس امنیت و آرامش کند.
در این مطلب چند نکته پیشنهاد می‌دهیم که ممکن است برای مواقعی که کودکتان عصبانی میشود، به کارتان بیاید.
۱. اجازه دهید احساسات خود را ابراز کنند.
تلاش برای پایان دادن به عصبانیت سریعتر با روش های بی فایده، مانند فریاد زدن بر سر کودک، موثر نیست. بهتر است بنشینید و اجازه دهید کودک فریاد بزند و گریه کند و اجازه دهید همه چیز به خودی خود آرام شود. هنگامی که کودک عصبانیت خود را ابراز کرد، احساس بسیار بهتری خواهد داشت و کلمات شما معنای بیشتری خواهند داشت. شما همچنین می توانید احساس آرامش کنید و بتوانید با کودک خود در مورد احساسات او و چیزهایی که او را آزار می دهد، بحث سازنده تری داشته باشید.
۲. اگر پرخاشگری کردند آنها را از موقعیت دور کنید.
فریاد زدن، گریه کردن و کوبیدن پاهایشان به زمین بسیار متفاوت از پرخاشگری است، آنها ممکن است شروع به ضربه زدن، گاز گرفتن یا پرتاب کردن اشیا کنند. برای این نوع رفتار، می توانید فوراً کودک را از موقعیت خارج کنید و اگر در جمع هستید او را به مکانی ساکت ببرید. اگر در خانه هستید، می توانید به فرزندتان نزدیک شوید و با لحنی محکم اما نه عصبانی به او توضیح دهید که پرخاشگری بد نیست. آنها می‌توانند هر چقدر که می‌خواهند از شما عصبانی باشند، اما رفتار فیزیکی کاملا غیرقابل قبول است.
۳. توجه آنها را به چیز دیگری جلب کنید.
کودکان معمولاً دامنه توجه بسیار کوتاهی دارند، به این معنی که آنچه اکنون آنها را آزار می دهد می تواند در چند ثانیه فراموش شود. بنابراین، اگر آنها صحنه ای را در یک فروشگاه ایجاد می کنند زیرا می خواهند شما چیزی برای آنها بخرید، می توانید با چیز دیگری حواس آنها را پرت کنید. می‌توانید یک شی یا اسباب‌بازی را به آنها بدهید که می‌دانید دوست دارند، یا می‌توانید چیزی را در مغازه به آنها نشان دهید که ممکن است مورد علاقه باشد. بهتر است فرزندتان را با سایر کودکانی که در آن زمان ساکت هستند مقایسه نکنید.
۴. از آنها بخواهید در فضایی آرام بنشینند.
این روشی است که بسیاری از معلمان پیش دبستانی از آن پیروی می کنند، جایی که آنها یک نقطه "آرامش" دارند. این می تواند یک گوشه گرم و زیبا از خانه شما با کوسن های نرم روی زمین، کتاب ها، اسباب بازی ها و سایر وسایل سرگرم کننده در اطراف باشد. وقتی کودک شما ناراحت یا عصبانی است، می توانید او را تشویق کنید که در آن گوشه بنشیند و با یک فعالیت حواس خود را پرت کند. مثلاً اگر به نقاشی علاقه دارند، می توانید یک دفترچه با چند مدادرنگی در آن فضا نگه دارید تا سریعتر آرام شوند.
۵. جایگزینی برای آرام کردن آنها پیشنهاد دهید.
کودکان اغلب می خواهند کارهایی را انجام دهند که بزرگسالان می دانند خطرناک است، اما بچه ها آن را درک نمی کنند. آنها احساس می کنند که شما آنها را از دستیابی به چیزی که واقعا می خواهند منع می کنید. بنابراین، به جای فریاد زدن بر سر آنها که کاری انجام ندهند، می‌توانید جایگزین مشابهی را به آنها پیشنهاد دهید که هدف جدیدی برای آنها خواهد بود. این می تواند نسخه ایمن تر از کاری باشد که آنها می خواهند انجام دهند و شما می توانید این فعالیت جدید را برنامه ریزی کنید.
۶. از قبل به آنها هشدار دهید.
یکی از چیزهایی که بچه‌ها از آن لذت نمی‌برند این است که شما به طور ناگهانی به زمان بازی آنها پایان می‌دهید، در حالی که آنها نمی‌دانستند زمان رفتن فرا رسیده است. شما نمی توانید به آنها بگویید که ۱۰ دقیقه دیگر بازی تمام است، زیرا آنها در این سن درکی از زمان ندارند. کاری که می توانید در عوض انجام دهید این است که به آنها بگویید که می توانند ۲ راند دیگر از بازی خود را انجام دهند و سپس آنجا را ترک خواهید کرد. این چیزی است که آنها می توانند درک کنند و هر چقدر هم که بخواهند برای مدت طولانی تری بمانند، احتمالاً به آن احترام خواهند گذاشت.
۷. حرف‌های آنها را به خودتان نگیرید.
یکی از رایج ترین جملاتی که بچه ها هنگام ناراحتی از بزرگترها می گویند این است: «از تو متنفرم!» و در حالی که توهین و سرزنش کردن آنها بسیار آسان است، این راه به وضوح اشتباه است. آنها واقعاً منظورشان چیزی نیست که می گویند، اما این فقط راه آنها برای ابراز ناامیدی و نشان دادن احساساتشان است. بهتر است آن را نادیده بگیرید و به برنامه خود پایبند باشید، بدون اینکه اجازه دهید رفتار بد آنها شما را ناراحت کند.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور